PRZEWODNIK PO POLSCE
Charakterystyczny dla Podhala późnogotycki kościół drewniany znajdujący się w Łopusznej w powiecie nowotarskim. Według miejscowych legend powstać miał już w 1240 r. Jednak prawdopodobnie jest o ponad 100 lat starszy, co już i tak powoduje, że po prostu ten obiekt trzeba zobaczyć.
Pierwszy kościół zbudowano prawdopodobnie pod koniec XIV w. Istniał już z pewnością w 1400 r., gdyż wówczas wymieniany był Jakub, rector ecclesiae in Lopuszno. Kościół był fundacją rycerską. Szlachecki patronat nad nim utrzymywał się do 1608 r., później był wymieniany jako królewski.
Obecny obiekt, zapewne drugi z kolei, został wybudowany w ostatniej dekadzie XV w. W XVII w. dostawiono wieżę. Kilkakrotnie remontowany i przebudowywany. Ostatnie remonty zasadniczo ingerujące w szczegóły architektoniczne świątyni miały miejsce w 1932 r. oraz po powodzi w latach 1934-35.
Kościół jest budowlą późnogotycką, trójdzielną, jednonawową. Składa się z zamkniętego prostokątnie prezbiterium, nawy i później dobudowanej wieży o konstrukcji słupowo-ramowej. Od północy do prezbiterium przylega zakrystia. Nawa jest szersza, z kruchtą boczną. Od północy i zachodu przylega do niej wąska przybudówka.
Całe wnętrze zdobiła niegdyś XVI-wieczna polichromia patronowa. Do dziś zachowała się ona jedynie we fragmentach – na deskach pochodzących z dawnych stropów, które odkryto w czasie remontu w 1932 r., oraz na parapecie chóru. Gotyckie, ostrołukowe portale w nawie i prezbiterium zostały w 1932 r. zastąpione nowymi, prostokątnymi.
Wyposażenie kościoła jest niejednorodne stylistycznie. Do najcenniejszych jego elementów należą:
Dominującym elementem bryły świątyni jest izbicowa wieża, zwieńczona wysokim dachem namiotowym. Przy północnej ścianie wybudowano soboty. Kościół otoczony jest drewnianym ogrodzeniem z bramką nawiązującą do stylu zakopiańskiego.
Polska jest piękna. Nie czekaj, ruszaj w drogę!
