PODRÓŻE
Drohiczyn to miasto graniczne. Nie, nie jest aglomeracją zlokalizowaną w polskim pasie przygranicznym, ale jako że leży dokładnie na granicy województwa podlaskiego, i tak możemy o nim mówić. Wspólnie z Białymstokiem, Łomżą i Suwałkami wpisuje się w grupę miast – reprezentantów regionu. I robi to „akuratnie, bo to nie barachło”, dopowiadając z pomocą podlaskiej gwary.
Ale uwaga! Jak podają źródła, nie należy Podlasiu przypisywać tego samego statusu co województwu podlaskiemu, bo to nie to samo. Jakkolwiek Białystok jest geopolitycznie stolicą województwa, to właśnie Drohiczyn uznawany jest za historyczną stolicę Podlasia. Obydwie jednostki terytorialne nie pokrywają się, dlatego tak ważne jest wskazanie tego rozróżnienia. Dlaczego więc to właśnie nasze „miasto graniczne” nazywane jest – wspólnie z trzema sąsiadującymi ośrodkami miejskimi – jedną z pereł w koronie Podlasia? Kresowe ziemie snują swoją baśń.
Mogłoby się wydawać, że krajobraz Podlasia to typowa nizinna przyroda, lasy poprzecinane rzekami, pola uprawne, zwyczajne wsie. To jednak ogromne uproszczenie, ponieważ jest to jeden z nielicznych regionów w Polsce niezwykle bogaty w charakterystyczne elementy – tak przyrodnicze, jak i kulturowe. Obydwa plany wielkiej przygody zasługują na eksplorację kamperem lub z przyczepą kempingową.
Operatorzy turystyczni funkcjonujący na Podlasiu od pewnego czasu kładą mocny nacisk na promocję regionalną, bazując właśnie na walorach przyrodniczych okolicy oraz dziedzictwie regionu, określanego także mianem „kresów wschodnich”. I Nadbużański Zlot Caravaningowy był właśnie inicjatywą i został zorganizowany przez Lokalną Organizację Turystyczną „LOT nad Bugiem”, która współpracuje też z Mazowiecką Regionalną Organizacją Turystyczną oraz z Polską Organizacją Turystyczną.
Bug i inne rzeki Podlasia dają wiele możliwości turystycznych. Spływy kajakowe należą do najpopularniejszych atrakcji, możliwe są także rejsy katamaranami
Podlasie podziwiane z lotu ptaka to przygoda warta każdych pieniędzy. W ten sposób można naprawdę docenić finezję natury, obserwując meandry i rozlewiska Biebrzy, dziką przyrodę przylegającą do brzegów Bugu, symetrię rolniczych upraw. Piękno drohiczyńskiego odcinka Bugu pokazano w kilku produkcjach filmowych. W Nad Niemnem rzeka zagrała tytułową rolę w wielu scenach, pamiętamy wyznanie miłosne wykrzyczane echu przez Justynę Orzelską albo obraz oryli spławiających nurtem drewniane bale. Ten pejzaż rozciągający się z podmiejskiej Góry Zamkowej pozostaje przed oczami na długo. Stąd też udaje się dostrzec miejską plażę z parkingiem idealnym do zatrzymania się kamperem. Uzupełnimy tu wodę, obsłużymy kampera. Tutaj też jesienią minionego roku odbył się I Nadbużański Zlot Caravaningowy.
Do biesiadowania zachęcają lokalne potrawy. Są smaczne, pożywne i sycące!
Restauracje obfite w potrawy regionalne i swojskie nalewki, które także są typowym podlaskim akcentem. Smacznie zjemy w Biesiadnym Dworze w Kłopotach Bujnach, Dworze Zabuże, Dażynce w Rotkach, Zakamarku Klimczyce, Pensjonacie Cezar, spróbujemy wina w Winnicy Korol w Mielniku, a miodu w Pasiece pod Kaliniakiem w Szczeglacinie lub Pasiece Podlaska Tradycja w Wólce Nadbużnej. Na jakie smaki możemy liczyć? Jeśli chodzi o alkoholowe, to serce i głowę rozgrzeją nalewki na pędach sosny, mirabelkach, żurawinie, pigwie, orzechu, jałowcu, róży. Wśród specjałów kulinarnych trzeba polecić zaguby, które zjemy w prawie każdej restauracji w regionie. To danie występujące wyłącznie nad Bugiem, w jego skład wchodzą ciasto pierogowe i farsz z surowych ziemniaków. Do klasyki zaliczają się też babka ziemniaczana i kiszka, czyli dania z tartych ziemniaków łączonych ze skwarkami. Jeśli do przygotowania babki wystarczy umieszczenie ciasta w formie i pieczenie, tak do wykonania kiszki konieczna jest większa wprawa. Trudności przysporzyć może prawidłowe upieczenie jelitowej kiszki z umieszczonym wewnątrz farszem. Ta potrawa to pokłosie wpływów żydowskich. Skojarzenia z Litwą natomiast prawidłowo pobudzą kartacze, ziemniaczano-mięsna potrawa o wschodnich korzeniach.
Jeśli w górach brakuje śniegu, z pewnością uda się go znaleźć na Podlasiu. Co prawda nie występują tutaj różnice wysokości pozwalające na uprawianie klasycznego narciarstwa, ale jego biegową odmianę – jak najbardziej. Zjawisko określane popularnie jako „polski biegun zimna” to zasługa geograficznego położenia. To tutaj, podobnie jak wpływy kulturowe, krzyżują się też warunki klimatyczne. Zwłaszcza północny region znajduje się często pod wpływem chłodnego powietrza z Półwyspu Skandynawskiego oraz zimnego, kontynentalnego powietrza z Syberii. Z tego waloru potrafią korzystać oferenci usług turystycznych. W Biesiadnym Dworze w Kłopotach-Bujnach znajduje się bogato wyposażona wypożyczalnia sprzętu do uprawiania narciarstwa biegowego.
WSK, junak czy sokół 1000? Najstarszym eksponatem Wystawy Motocykli w Drohiczynie jest francuski armor z 1914 roku
Drohiczyn robi wrażenie miasta uspokojonego. Ruch samochodowy jest niewielki, co pomaga w zwiedzaniu i odpoczynku. Ten lekko uśpiony charakter kontrastuje z monumentalnymi obiektami sakralnymi, których jest tu sporo, a wskazują na dawną świetność miasta. Wymieńmy chociażby katedralny kościół pw. Trójcy Przenajświętszej, barokowy pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz zakonu benedyktynek pw. Wszystkich Świętych. Kościół Wniebowzięcia jest częścią zespołu budowli klasztoru franciszkanów – obok świątyni znajduje się Muzeum Diecezjalne im. Jana Pawła II. W mieście natrafimy też na inne pamiątki po papieżu Polaku – zadbany kopiec, który powstał na pamiątkę mszy odprawionej przez Karola Wojtyłę podczas wizyty w kraju w 1999 roku, mural na pobliskim budynku, a nawet upamiętnione pomnikiem miejsce, gdzie lądował papieski śmigłowiec.
Kontrast między wielkością a szacunkiem wyświetla się niestety wyraźnie, kiedy odwiedzimy stary cmentarz żydowski na granicy miasta, gdzie zarośnięte trawą i mchem nagrobki również opowiadają ciekawą historię. O nim tymczasem nie wspominają nagrania puszczane podczas organizowanych grupowych przejażdżek meleksami po mieście. Na szczęście w aglomeracji znajdujemy jeszcze trzy niezwykle ciekawe punkty, które zainteresują caravaningowych turystów. Jedyne na świecie muzeum kajakarstwa, obfitą w eksponaty wystawę starych motocykli oraz muzeum regionalne, gdzie podziwiać można zabytki znalezione podczas wykopalisk archeologicznych.
Dobrym podsumowaniem będzie cytat ze strony internetowej kompleksu Łąki i pola, gdzie oprócz kamperparku znajdziemy też typowy kemping i stodołę weselną. „Wszystko zaczęło się od miłości do natury… i trwa nadal, przez pokolenia. Łąki i Pola to miejsce, które tworzymy dla wszystkich ceniących sobie bliskość przyrody, slow life, styl rustykalny i boho, a także nietuzinkowe miejsca z duszą. Około 100 lat temu mieszkali tu nasi pradziadkowie, uprawiali ziemię, trzymali pszczoły, dbali o obejście. Później dziadkowie kontynuowali tę tradycję, uprawiali warzywa i owoce, bo tu, jak mawiali, jest daleko od drogi, zanieczyszczeń, ekologicznie, najzdrowiej. Dzisiaj my, wnuki, kierując się tą samą miłością do natury co nasi przodkowie, tworzymy miejsce, które zachwyca swą naturalnością i pozwala oderwać się od codziennego zgiełku i pędu. Tu, na Podlasiu, wśród łąk i pól, w pobliżu urokliwej rzeki Bug”.
Szymon Kwiatkowski
Artykuł pochodzi z numeru 1 (115) 2024 r. magazynu „Polski Caravaning”.
Chcesz być na bieżąco? Zamów prenumeratę – teraz jeszcze taniej i szybciej.
