Trzy księstwa

Czas czytania 5 minut

Księstwo zajmuje powierzchnię około 14 km2, a sama Seborga niecałe 5 km2

Trzy księstwa to jedynie część naszej wakacyjnej eskapady. Podróżować będziemy jeszcze przez pięć republik i jedno królestwo.

Pierwszego dnia jedziemy przez Czechy i Austrię. Mijamy austriac- ki Villach i nocujemy na stacji Eni po przejechaniu ponad 700 kilometrów. Następnego dnia autostradami przejeżdżamy Włochy i zatrzymujemy się w miejscowości Bordighera – jest to przedostatni zjazd z autostrady przed granicą francuską (koszt przejazdu przez Włochy: 66 euro). Bordighera to piękne miasto nad Morzem Liguryjskim. Rezygnujemy z drogiego i zatłoczonego campingu nad wodą i jedziemy na cichy camping na tarasach górskich, położony cztery kilometry od morza. Na plażę będziemy jeździć skuterem (do miasta spod campingu dojeżdża też autobus miejski). Góry stromo schodzą do morza – to właśnie tam, dziesięć kilometrów od morza, leży Seborga.

Pierwsze księstwo: Seborga
Historia Seborgi sięga VIII wieku, kiedy była małą wsią w dobrach hrabiów Ventimiglii (obecnie jest to miasto graniczne z Francją). W X wieku należała do benedyktynów, a od XII wieku zakonnicy procesowali się z Republiką Genui o prawo własności Seborgi. W 1729 r. Seborgę kupił książę Piemontu i król Sardynii. W 1954 roku mieszkańcy miasteczka ogłosili niepodległość, podkreślając, że kupno miasteczka przez Sardynię w 1729 r. nie miało mocy prawnej – Seborga zachowała swoją niezależność. Nazwa Seborga nie została wymieniona w akcie zjednoczenia Włoch, co oznacza, że nie jest częścią państwa włoskiego.

W 1963 roku miejscowy biznesmen, Giorgio Carbone, ogłosił się księciem Jerzym I. „Panował” do swojej śmierci w październiku 2009 r. Obecnie księciem Seborgi jest Marcello Menegatto. Kadencja księcia jest siedmioletnia, wybierany jest przez większość spośród około 400 obywateli.
W latach 90. przyjęto konstytucję (Statuti Generali). Seborga bije własną walutę – luigino, którą można płacić w kilku sklepach i lokalach (stały kurs: 1 luigino = 6 dolarów amerykańskich). Księstwo emituje znaczki pocztowe i naklejki na samochody z przynależnością państwową SB. Hymnem Seborgi jest skoczna pieśń „La Speranza” czyli „Nadzieja”.
Państwem rządzi książę wraz z Tajną Radą, składającą się z dziewięciu ministrów, z których każdy musi urodzić się, być ochrzczonym i mieszkać w Sebordze. Państwo nie jest uznawane przez ONZ (nie tylko ono), ale nawet taka niepodległość spowodowała zainteresowanie turystów. Właśnie za pieniądze z turystyki odrestaurowane zostało historyczne centrum miasta, w którym istnieje muzeum instrumentów muzycznych. Republika Włoch toleruje samozwańcze księstwo, które wywiązuje się z obowiązków (podatkowych) wobec rządu w Rzymie. Wiele włoskich średniowiecznych miasteczek upadło z powodu wyludnienia, dlatego Seborga, przyciągająca turystów traktowana jest przez władze włoskie przychylnie.
Zwiedzanie księstwa, którego nie ma na mapach, o którym nic nie mówiono na lekcjach geografii, jest dużą atrakcją – dostępną kamperowcom, nie polecaną przez firmy turystyczne.

Drugie księstwo: Monako
Monako postanawiamy zwiedzić na skuterze. Okazało się to dobrym pomysłem z powodu braku możliwości wjazdu na parking wysokim na 320 cm kamperem. Większość parkingów ma zawieszony nad wjazdem metalowy drążek z napisem 2 m, czasami 2,5 m. W pobliżu atrakcyjnych turystycznie miejsc prawie zawsze spotykamy takie utrudnienie. Z naszego campingu trzeba przejechać miasteczko Ventimiglia, a za nim, pod skalnym przewężeniem, znajduje się przejście graniczne Włoch z Francją. Mamy jeszcze do przejechania Mentonę, elegancki kurort na Lazurowym Wybrzeżu i zza kolejnej miejscowości Cap Martin widać już Monako. Barwa morza podkreśla, że nazwa okolicy nie jest przypadkowa.
Wjeżdżając do Monako, trochę już o nim wiedzieliśmy. Jest monarchią konstytucyjną, na czele państwa stoi Książę Monako, który rządzi razem z Radą Rządową, składającą się z sześciu ministrów. Wiedzieliśmy też, że jest jednym z najmniejszych państw, o powierzchni ponad 2 km2 i długości wybrzeża niewiele ponad 4 km. Cała granica lądowa to granica z Francją. Wiedzieliśmy także o bogactwie i przepychu księstwa, o słynnym kasynie i wyścigach Formuły 1, zwanych Rajdem Monte Carlo. Monte Carlo jest jednym z czterech dystryktów, na które podzielono Monako (pozostałe to: Monaco-Ville, La Condamine i Fontvieille). Skoro państwo nie może się rozwijać, bo brak jest nowych terenów do zabudowy, zaczęło....

Pełna treść artykułu w najnowszym wydaniu "Polskiego Caravaningu".