PODRÓŻE
W poprzednim wydaniu opisałem optymalne ustawienie anteny przy pomocy elektronicznego szukacza „dsm20”. A jak to zrobić, kiedy nie dysponujemy takim przyrządem pomiarowym? W mojej wieloletniej praktyce często zdarzało się, że znalazłem się w sytuacji, w której nie miałem przyrządu pomiarowego i trzeba było improwizować. Uwagi znajomych („ty przecież jesteś fachowcem”) sprawiły, że zrodziły się dwie metody ustawiania anteny satelitarnej „prawie” tak dobre, jak z analizatorem widma za 60 000 dolarów. Proszę dokładnie je przestudiować i wypróbować!
Marian Pokorski
By dokładnie zrozumieć działanie odbioru satelitarnego przypomnę, że sygnał dochodzący z satelity jest bardzo słaby i tylko dzięki fizycznemu prawu rządzącemu soczewką wypukłą lub lustrem wklęsłym można, przy pomocy anteny satelitarnej, ten słaby sygnał skoncentrować i skierować do konwertera. Przy antenach o małej średnicy i dużym kącie widzenia spotykamy się ze zjawiskiem braku zmiany obrazu przy minimalnym obrocie anteny w poziomie lub pionie. Wydaje się wtedy, że jest dobrze, ale czy na pewno? Otóż nie. W momencie, kiedy nad nami pojawią się czarne chmury i zaczyna padać deszcz, obraz na naszym telewizorze znika, mimo że u sąsiada jeszcze jest. Wniosek z tego prosty: nasza antena nie jest optymalnie ustawiona w kierunku wybranego satelity i wymaga optymalizacji jej ustawienia. Z pomocą przyszli nam producenci odbiorników satelitarnych, wprowadzając miernik poziomu sygnału do oprogramowania. Większość odbiorników, zwłaszcza cyfrowych, posiada możliwość obserwowania na ekranie telewizora dwóch pasków, z których jeden informuje nas o poziome, a drugi o jakości sygnału. One też pomogą nam w ustawieniu i będą wskazaniem jego optymalizacji. Przed przystąpieniem do tej operacji należałoby nasmarować towotem lub pastą silikonową ruchome elementy anteny. Pozwoli to na płynną zmianę kierunku zarówno w poziomie, jak i w pionie, a zarazem uzyskanie maksymalnego sygnału w ognisku anteny, gdzie znajduje się konwerter. Przejdźmy zatem do wybranych dwóch metod optymalnego ustawienia anteny bez stosowania specjalnych przyrządów pomiarowych lub szukaczy satelitarnych. Obie są wypróbowane i stosowane także przez specjalistów posługujących się drogimi miernikami.
Metoda mokrego ręcznika
Pierwsza metoda, która w pierwszym momencie wydaje się absurdem, a którą stosuje z dużym powodzeniem wielu doświadczonych, to metoda „mokrego ręcznika”. Mokrym ręcznikiem lub szmatką zasłaniamy konwerter, po to, by sztucznie osłabić sygnał dochodzący z satelity (patrz zdjęcie). W tym momencie jego wartość spada do około 30…60 proc. Przy osłabionym sygnale ustawiamy antenę do momentu maksymalnego wychylenia się pasków pomiarowych na ekranie telewizora. Powtórnie składamy ręcznik podwójnie lub poczwórnie tak, by uzyskać dolną granicę odbioru, czyli do momentu, kiedy obraz zaczyna klastrować (małe krateczki na ekranie) lub zostaje zamrożony. Ponownie korygujemy ustawienie anteny w poziomie i pione, próbując uzyskać maksymalne wychylenia wskaźników. Kończymy tę operację ostrożnie dokręcając śruby – tak, by nie zmienić kierunku anteny. Po zdjęciu ręcznika z konwertera pojawia się obraz optymalnie ustawionej anteny. Cała operacja trwa niecałe 10 minut, a efekt jest zaskakujący. Teraz złe warunki pogodowe nie przerwą nam oglądanie ulubionego programu!
Metoda żaluzji
Drugim sposobem osłabienia sygnału jest zasłanianie wejścia konwertera palcami dłoni, stosując tzw. efekt żaluzji. Na zdjęciu widać palce zasłaniające feedhorn konwertera. Przez rozchylanie i zacieśnianie palców zwiększamy lub osłabiamy sygnał dochodzący do feedhornu konwertera. W ten sposób, obserwując paski pomiarowe na odbiorniku telewizyjnym, możemy bardzo szybko uzyskać optymalne ustawienie. Osobiście stosuję tę metodę nawet wtedy, kiedy w czasie ustawienia anteny dysponuję profesjonalnym przyrządem pomiarowym.
Oczywiście, można także wykorzystywać obie metody, stosując zamiast ekranu telewizora miernik opisany w poprzednim wydaniu „Polskiego Caravaningu” - elektroniczny szukacz sygnału „dsm20”. Jestem przekonany, że Czytelnicy, którzy raz wypróbują obie metody, będą z nich korzystać przez wiele lat i to nie tylko w caravaningu.
Marian Pokorski
Redaktor Naczelny SATacademy
