Roztocze kraina geograficzna łącząca Wyżynę Lubelską z Podolem, wyraźnie wypiętrzony wał wzniesień przebiegający z północnego zachodu, od Kraśnika, na południowy wschód do Lwowa.
Roztocze oddziela Wyżynę Lubelską i Wyżynę Wołyńską od Kotliny Sandomierskiej i Kotliny Naddniestrzańskiej. Na Roztoczu z uwagi na niepowtarzalne walory przyrodnicze utworzono Roztoczański Park Narodowy, Parki Krajobrazowe oraz rezerwaty. Flora regionu jest zróżnicowana w zależności od rzeźby, gleb i klimatu. Występują lasy liściaste lipowo-grabowe i bukowo-jodłowe (Roztocze Zachodnie), bory jodłowe (Roztocze Środkowe), bory sosnowe (Roztocze Środkowe i Południowe).
Wielkie zasługi dla zachowania pierwotnej przyrody miało utworzenie w XVI w. zwierzyńca obok dzisiejszego miasta Zwierzyniec. Fauna obok pospolitych gatunków obejmuje rzadkie gryzonie, ptaki, płazy i gady. Bogactwo przyrody, wielość szlaków pieszych i rowerowych oraz zabytków architektury czyni z Roztocza region atrakcyjny.
To kraina czysta ekologicznie, gdzie wypoczynek od zgiełku cywilizacji jest elementem przyciągającym coraz liczniejsze grupy turystów. Ciekawym i wartym odwiedzenia jest miasteczko Szczebrzeszyn znane z wiersza Jana Brzechwy o brzmiącym w trzcinie chrząszczu, któremu mieszkańcy wystawili pomnik. Jest najstarszym ośrodkiem miejskim na Zamojszczyźnie. Przy brodzie na rzece Wieprz znajdował się niegdyś jeden z grodów czerwieńskich, później stanął tu zamek, który spłonął w 1583 roku. Do dziś zachowała się ruina murowanej wieży mieszkalnej.