Francja > Prowansja

Czas czytania 4 minuty

W latach 60. XX wieku powstał region administracyjny Provence – Alpes – Cote d’Azur ze stolicą w Marsylii. Składa się on z siedmiu departamentów: Vaucluse, Bouches-du-Rhone, Var, Alpes-de-Haute-Provence, Alpes Maritimes, Hautes-Alpes. Obszar ten ogranicza od zachodu rzeka Rodan, od północy Alpy, od wschodu granica Włoch, a od południa Morze Śródziemne. Region obejmuje obszar historycznych prowincji Prowansji i Delfinatu oraz włączone za czasów Drugiego Cesarstwa Księstwo Nicei. Pod względem geograficznym składa się on z dwóch wielkich obszarów - Alp i Lazurowego Wybrzeża. Nazwa pochodzi od prowincji rzymskiej Galia Zaalpejska, którą Rzymianie nazywali także Provincia Nostra - Nasza Prowincja.

Mieszkańcy Prowansji posługują się odmianą języka oksytońskiego, językiem prowansalskim. Langue d’oc na przestrzeni wieków stopniowo tracił na znaczeniu, jako język literacki, aż w XV wieku zanikł. Przetrwał jedynie jako język ludowy, coraz bardziej różnicujący się dialektalnie. W XIX wieku grupa intelektualistów postawiła sobie za cel odrodzenie literatury prowansalskiej. Najbardziej znanym jej przedstawicielem jest poeta Frédéric Mistral, który za swoją twórczość w języku prowansalskim został w 1904 roku uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla.

Dzięki bliskości Morza Śródziemnego, klimat Prowansji jest łagodny, z gorącym i suchym latem oraz krótką i łagodną zimą. Opady występują głównie wczesną wiosną i w mniejszym stopniu jesienią. Dlatego też, w tym czasie ma miejsce najbardziej obfity rozwój kwiatów. W północnej, górzystej części regionu zimy są surowsze, a temperatura maleje wraz ze wzrostem wysokości. Na najwyżej położonych obszarach klimat nabiera charakteru alpejskiego.

Roussillon miasto mieniące się kolorami ochry, usytuowane jest na stoku góry przy krawędzi wąwozu. To jedno z największych zagłębi ochry na świecie. Minerał występuje tu w kilkunastu odcieniach: od kremowego, poprzez żółty, pomarańczowy aż do fioletowego. Zioła prowansalskie to mieszanka ziół rosnących na terenie Prowansji. Składają się na nią: rozmaryn, bazylia, tymianek, szałwia, mięta pieprzowa, cząber ogrodowy, lebiodka i majeranek. Zawierają one duże ilości substancji czynnych, takich jak olejki lotne, garbniki i gorycze, które pobudzają zmysł powonienia i smaku, wzmagają apetyt i ułatwiają trawienie.
Fontaine de Vaucluse nazwa miejscowości pochodzi od nazwy źródła rzeki Sorgue, dopływu Rodanu. Jest to urocze, średniowieczne miasteczko położone w głębi ocienionej doliny, której dnem płynie rzeka. Pod koniec zimy i wczesną wiosną podziemna rzeczka wzbiera i wypływa z pomiędzy skał z ogromną siłą. W porze suchej toczy się leniwie i spływając w dół tworzy głęboki staw. Do szmaragdowo-błękitnego lustra wody prowadzi nad rzeką ścieżka, porośnięta platanami i figowcami, przy której znajduje się dawna fabryka papieru napędzana kołem wodnym, gdzie od XIV wieku produkuje się papier czerpany. Warto zwiedzić znajdujące się w niej niewielkie muzeum i przyjrzeć się procesowi ręcznego wyrobu papieru.

Kanion Gorges du Verdon powstał w czasie ostatniego zlodowacenia, jako rezultat wypiętrzania się Alp i erozyjnej działalności rzeki Verdon, wypłukującej w wapiennych skałach coraz głębszy kanion. Verdon jest najważniejszym dopływem rzeki Durance. Płynie pomiędzy Castellane a Lac de Sainte - Croix , turkusowym jeziorem zaporowym. W miejscowości tej przez 16 lat mieszkał Petrarka i pisał sonety do ukochanej Laury. Przełom rzeki Verdon ma 21 km długości. Głębokość wąwozu waha się od 250 do 700 m, szerokość dna doliny osiąga od 8 do 90 m, a rozpiętość między krawędziami na powierzchni płaskowyżu ok. 200 m, lecz w niektórych miejscach może osiągać nawet 1500 m. Wzdłuż obu krawędzi kanionu zbudowane są drogi, a nad rzeką i nad kanionem przerzucone są mosty. W wielu miejscach znajdują się punkty widokowe, gdzie można zaparkować samochód i nacieszyć się niezapomnianym widokiem.